در شبی که در نوشته قبلی صحبتش رفت  در مورد آداب و رسوم  مردم صحبت شد. آقا رضا که تازه وارد جمع کوچک ما هستند یک سالی در فرانسه درس خوانده  است گفت  در آنجا هم  اگر کسی قاشقش روی زمین بیافتد ساده از کنار آن می گذرد و دوباره با همان قاشق غذا می خورد. حتی می گفت یک بار دیدم کسی ادامسش روی زمین افتاد و بعد آن را برداشت و دوباره دهانش گذاشت. خوب همیشه ما یک تصوراتی در مورد دیگران داریم که با واقعیت فرق دارد و البته هر چه هم می شنویم  را نباید باور کنیم. در مورد کره هم به ایشان گفته شد که کره ای ها عادت ندارند دستشان را بشویند حتی بعد از دستشویی رفتن. معمولا وقتی  کسی را می بینیم در دستشویی عادت ما شده برای  تفریح هم که شده شستن دست را طول می دهیم و در بیشتر موارد آن کره ای  دستش را می شوید . به نوعی تاثیر مثبت می پذیرد. در زستورانها هم به ندرت  جایی برای دست شستن است. همیشه یک دستمال مرطوب می آورند و باید به دستت بمالی و همه  بهداشتش همین است.بیخود نیست  بیشتر بیماریهای ناجور از خاور دور همه گیری پیدا می کند.تازه چندش آور تر این که  ظرف غذا ها رامعمولا مشترک استفاده می کنند  و راحت قاشق و چوبهایشان (چاتکارا) را در ظرف همدیگر می زنند. تازه گاهی که خیلی تحویلت می گیرند همان چوب را با دهانشان تمیز می کنند و با آن جلوی شما غذامی گذارند.احساس تنفر و چندش را راحت می شد در صورت آقا رضا و اکرم خانم دید. تازه وقتی یک بزرگتر می خواهد به کوچکترش توجه خود را نشان بدهد  مثلا در بار یا رستوران  همان لیوان یا جامی را که با آن نوشیده پر می کند و به دست کوچکترش می دهد و او هم باید بنوشد اگر نه بی احترامی است.وقتی آرش لامیان را داشت آماده می کرد اول که  پودر لامیان را توی آب ریخت  آقا رضا با حسی بسیار بد پرسید این لامیان است؟ این را باید بخوریم. برای مایی که به این بو  عادت کرده ایم چهره اش به شدت خنده دار شده بود. بعد هم هر چه اصرارکردیم  نخورد.
چیزهایی زیادی می شود در باره مردم اینجا گفت که کاملا با برداشت شما از اینجا بر اساس برنامه های تلویزیونی که در ایران می بینید تفاوت دارد. کره دارد در حال حاضر برای خودش تاریخ سازی میکند و خودش را چیزی دیگر از آنچه بوده است و هست نشان می دهد از نوع بسیار خوبش.
جدیدا می بینم مردم زیادی دروغ های فیلم ها و سریال ها را باور کرده اند و کمی هم شیفته اینجا  شده اند. بهتر است اول مردم بیگانه را بشناسیم با همه خوبی ها و بدیهایشان و بعد بدون وادادگی و دگر شیفتگی  خوبیهایشان را برای خود برداریم. بیخود نیست در قران سفارش شده است که  که مسافرت کنیم و مردم و فرهنگهای دیگر را ببینیم و حتی تاریخ آنها را مطالعه کنیم.