سلام

امروز 5شنبه  اول مارس برابر 10 اسفند ماه روز استقلال کره جنوبی و تعطیل رسمی در این کشور است. من هم چون دکتر آزمایشگاه (سرگروه) گفت می آید و فرصت خواهیم داشت تا در مورد طرح های آینده صحبت کنیم و گویا سر کار رفته ام  چون نشانی از کس نمی بینم.

2 شب پیش که داشت برای ارایه طرحش آماده می شد آمد پیش من و کمی صحبت کردیم و چون  صحبت به شهری کشید که می خواهد برود تا آنجا برای ارایه طرحش برود (جالب این که نه تنها سئول نبود بلکه شهری بود که جای دقیقش را حتی در کشور کوچکی چون کره نمی دانست مقایسه کنید با ایران که برای آب خوردن هم باید به تهران بروی و آنجا گزارش بدهی) ادامه صحبت به سفر هفته گذشته ام و موزه جنگ شهر گجه دو کشید.می گفت در آن زمان اطلاعات نادرست به ما می دادند .من در آن زمان تحصیل کردم و در کتاب ها طوری از شمالی ها می نوشتند که گویا دشمنند و هیولا هایی در حالی که آنها می آمدند تا متحد شویم و یک کشور باشیم.

گفت نمی دانم کدام تفکر درست است ( یعنی همین سرمایه داری حاکم بر کره یا کمونیست کره شمالی ) ولی آنها اتحاد را می خواستند.گفتم همین حرف را دقیقا یکی از اساتید هم زد و گفت ما در آن زمان نوجوان و جوان بودیم فکر می کردیم که شمالی ها هیولا هستند و مردم در آن زمان آنها را دشمن می دانستند و الان نسل نو مثل گذشته فکر نمی کنند.

گفت :ولی شرایط در حال بهبود است و کتابها دارند عوض می شوند و مطالب گذشته به نسل نو آموزش داده نمی شوند.می خواست چیزی بگوید که دیدم  نمی تواند خوب بگوید کمکش کردم و گفتم  یعنی شما قربانی شدید مثل مردم آلمان شرقی و غربی یا اروپای شرقی و غربی که قربانی خواست قدرتهای جهانی خصوصا 2 تایش شدید که تایید کرد.

در مورد ایران و عراق و شرایط موجود در کشورهای منطقه پرسید که آنچه لازم بود و باید می شنید گفتم.

اما جالب این است که بیشتر مردم کره اتحاد می خواهند و سکوت کرده اند و به قول خودشان دارند قوی می شوند تا بعد. دردناک این است که این کشور هنوز فرماندهی نیروهای مسلحش در دست آمریکاست و هنوز هیولای خیالی شمال باعث شده است که دولت این کشور نخواهد آمریکا برود با وجودی که که آمریکایی ها می هواستند تا 2009 فرماندهی ارتش را آنها بدهند ولی برخی کره ایها بدجوری ترسیده اند که خودشان خواسته اند این کار تا 2012 به تعویق بیافتد!

در کل آنچه قشر تحصیل کرده کره می خواهند نخست قوی شوند از هر نظر به ویژه علمی و اقتصادی و بعد متحد شوند  و ترکیبی قوی  از یک کشور  دارای توان نظامی  و اقتصادی بالا بسازند.از بعدش چیزی نمی گویند ولی می دانم هم از آمریکا هم از ژاپن متنفرند هر چند کشته مرده رفتار های آمریکایی هستند ولی تحقیری را که می شوند نمی توانند فراموش کنند.

البته همه اینها مشروط به این است که بتوانند در برابر قدرت چین دوام بیاورند .الان همه جا اجناس چینی فراوان ریخته است و بسیار ارزانتر از اجناس کره ای و برعکس اجناس چینی ایران کیفیت قابل قبولی هم دارند.تازگی هم کارخانه های نساجی کره در شهر دگو دارند می بندند و سرمایه های خارجی این بخش به سمت چین می روند.

از طرفی اجناس کره ای کیفیت اجناس ژاپنی را ندارند و قیمت برخی اجناس کره ای بسیار بالاست مثلا سامسونگ و بعد ال.جی که بیشتر پول مارک می گیرند تا کیفیت خود را .

حالا چگونه این ملت صبور به خواسته های خود خواهند رسید به ویژه که نسل جوانش سخت کوشی نسل گذشته را ندارند، نمی دانم.