سلام
 هفته گذشته صبح 5-5/5 بود که از آزمایشگاه بر می گشتم. دیدم جلوی
کلیسای همسایه شلوغ است وکلی ماشین پارک شده است.مردم هم در رفت و آمد
بودند . فردا صیح هم همین ماجرا بود. زورم گرفت. واقعا برایم سنگین بود در
این سرما ببینم کره ایها برای عبادت به کلیسا آمده اند.دینی که هنوز به حد
کافی هم نتوانسته است در بین آنها ریشه بدواند این گونه توانسته در
اعتقادات آنها وارد شود. ولی ما ایرانیان چی؟ به ویژه نسل نو.
 ادعا داریم
شیعه هستیم و خیلی هم تعصب نشان می دهیم البته به زبان و گاهی هم خوب
بلدیم برای اثبات شیعه بودنمان فحش بدهیم .چون زحمتی برایمان
ندارد.مامسلمان شیعه هستیم. شیعه ای که به قول شریعتی سنی ترین سنی است
(از باب پایبندی به سنتهای پیامبر، البته شک دارم در مورد ما صدق کند) اما
صبح زود زورمان می آید لحافمان را کنار بزنیم و 2 رکعت نماز بخوانیم.
نمازی که حتی خم و راست شدنش هم کار ندارد و لازم نیست زحمتی بکشی و زود
تمام می شود. خداییش چند نفر حاضر می شوند برای هر یک از مراسم دینی ما به
خود زحمت بدهند از خواب بلند شوند و در سرمای یک صبح زمستانی برویم در
مسجد نماز بخوانیم؟همان مسیحی های ایرانی هم کلیسا برو نیستند یعنی شک
دارم بروند. شاید بگویید ای بابا یکی دو روز مراسم بوده تمام شده. خیر
همیشه پیش از طلوع آفتاب مردم از کلیسا به خانه بر می گردند یا سر کار می
روند. منحصر به سن خاصی نیست. پیر،بچه ،جوان،زن و مرد صبح زود کتاب به دست
به کلیسا می روند و همانجا انجیل می خوانند و بعد بر می گردند. اصلا شما
حالش را دارید همان توی خانه تان قرآن را باز کنید و بخوانید؟ جالب توجه
این است که این شهر شهری علمی است یعنی بیشترشان درس خوانده بالا هستند و
در مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی کار می کنند. درس خوانده های ایرانی را که
معرف حضور هستید؟ تا پایمان به دانشگاه می رسد خودمان را گم می کنیم که
بله!
شاید ناراحت شدید . مهم نیست همیشه همه به تلنگر نیاز داریم حتی
خودم. اینها را نوشتم چون خودم هم نوشته هایم را گاهی چند بار می خوانم.
به هر حال این نوشته را یک سوزن به خودم ،یک جوالدوز به دیگران به حساب
بیاورید.